Wygodna podróż na urlop czy wakacje za granicę kojarzy się z zapakowaniem rodziny i bagażu we własny samochód. Co jednak w sytuacji, gdy nie mamy swojego auta lub gdy jest ono niewielkie i absolutnie wszystkiego nie pomieści? W Polsce skorzystalibyśmy bez wahania z wypożyczalni samochodów, ale za granicą wiąże się to z większymi trudnościami.

Nie musisz obawiać się, że nie dasz rady tego zrobić – wszędzie na terenie Unii Europejskiej możesz poświadczyć swoje możliwości krajowym prawem jazdy. Gorzej jest z wyjazdem do innych krajów. W niektórych przypadkach potrzebne będzie  poddanie się całej procedurze ponownie, czyli wystaranie się o międzynarodowy dokument tego rodzaju. Nie trzeba jednak niczego zdawać od nowa ani realizować godzin jazdy. Wystarczy zwrócić się o wydanie takiego dokumentu – w efekcie trafi do nas respektowane na całym świecie prawo jazdy zawierające treść przetłumaczoną na dziesięć najważniejszych języków.

Oprócz prawa jazdy, do wypożyczenia pojazdu może być ci potrzebna karta kredytowa zasilona odpowiednią kwotą. Wypożyczalnia blokuje określoną kwotę  na czas korzystania z auta. Środki pobierane są po tym, jak zwrócimy pojazd, wtedy wiadomo dokładnie, jaką sumę potrącić z konta wypożyczającego. Jest to coś w rodzaju kaucji. Nie można podać swojej karty osobie trzeciej, podczas wypożyczania pojazdu w punkcie musi być obecny prawowity właściciel i jednocześnie główny użytkownik auta.

Ceny i opłacalność

Ceny są różne – w zależności od rodzaju auta i czasu na jaki je wypożyczamy, będzie to średnio 100 euro na dzień dla małych pojazdów i odpowiednio więcej dla większych. Dłuższe zapotrzebowanie na pojazd często generuje niewielkie zniżki. Przeważnie nie uda ci się wypożyczyć samochodu, jeśli nie masz jeszcze 21 lat, choć posiadasz wszystkie niezbędne dokumenty. Są jednak wypożyczalnie, które bez problemu zaoferują ci samochód, ale za nieco wyższą cenę.

Podróże małe i duże

Pojazd taki na czas urlopu możemy traktować zupełnie jak swój własny, zwracając jednak wyjątkową uwagę na jego bezpieczeństwo – trzeba zwrócić do wypożyczalni auto w idealnym stanie, jeśli w takim z niej wyjechało. Należy pilnować także poziomu paliwa i zatankować przed oddaniem w celu uzupełnienia różnic. Chociaż bez większych problemów możemy jeździć tam gdzie chcemy, lepiej uważać podczas zmieniania lokalizacji z jednego kraju na drugi. Wypożyczalnia często nakłada na kierowców pewne ograniczenia, aczkolwiek powinno się bez problemu dać przekroczyć granicę. Trzeba jednak to zgłosić. Uzyskamy certyfikat pozwalający na zweryfikowanie się podczas przejazdu.

Dbamy o auto

Wszelkie uszkodzenia auta pokrywa wypożyczający, a odbywa się to na podstawie wyniku sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego w momencie zwrotu samochodu do wypożyczalni. Nie warto próbować niczego ukryć, gdyż stan auta przed wypożyczeniem jest dokładnie opisany i trzeba umieć ponieść konsekwencje swoich błędów. Taka sama procedura dotyczy zresztą dowolnej wypożyczalni, nie tylko zagranicznej. Jeszcze raz zwróćmy uwagę na ilość zatankowanego paliwa. W przypadku zużycia ilości dostępnej przy wypożyczeniu, kierowca zostanie obciążony kosztami paliwa, co przeważnie jest dużo droższe niż samodzielne uzupełnienie baku.

Problemy związane ze złym samopoczuciem podczas jazdy, lotu czy rejsu są znane ogólnie jako choroba lokomocyjna. Mogą cierpieć na nią dzieci i osoby dorosłe. Czasem ujawnia się bardzo wcześnie, czasem później, bywa też, że ustępuje zupełnie samoistnie. Typowe objawy to nudności, wymioty wywołane odczuwanymi zawrotami głowy. Dlaczego do tego dochodzi? Wymienione symptomy są wynikiem trudności, jakich doświadcza nasz mózg próbując ustalić, czy właściwie poruszamy się, czy pozostajemy nieruchomo – podczas używania środków transportu ciało znajduje się w spoczynku, ale mimo tego porusza się, o czym świadczy np. widoczny ruch krajobrazu. Narząd równowagi błędnik nie do końca rozumie, w jaki sposób jest to możliwe i stąd, niestety, różne negatywne zjawiska. Można jednak temu zapobiec. Poniższe porady pomogą ci właściwie przygotować się do podróży.

1. Podróżuj wypoczęty i zrelaksowany. Wszelkie symptomy opisane wyżej nie będą wtedy tak dotkliwe.
2. Znajdź dla siebie najlepsze miejsce w środku lokomocji. Niektóre siedzenia będą lepsze od innych. Unikaj miejsc tuż przy oknie, zbyt daleko od przodu pojazdu, nie siadaj też „na kole” (jest to typowe w autobusach). Najlepiej zniesiesz podróż, gdy będziesz patrzeć przed siebie, stąd polecane są wszelkie miejsca z przodu. W samolocie możesz odsunąć się od bocznych okien i znaleźć dla siebie fotel tuż przy przejściu, jeśli oczywiście masz taką możliwość. Podróżując statkiem, wybierz górny pokład, mniej tam „buja”.
3. Chociaż nieraz objawy choroby lokomocyjnej ustępują podczas podróży na stojąco, u większości osób stanie w aucie czy na statku spowoduje ich zaostrzenie. Problematyczna wydaje się tutaj walka o równowagę, gdy pojazdem zacznie „rzucać” w wyniku sytuacji na drodze.
4. Nie patrz na blisko położone obiekty. Ich ruch będzie najłatwiejszy do zauważenia i podrażnisz tym dodatkowo swój błędnik. Patrz na coś nieruchomego albo obserwuj horyzont, który praktycznie nie rusza się i nie zmienia położenia podczas jazdy.
5. Unikaj czytania książek czy gazet oraz ebooków na małym ekranie telefonu czy komputera. Skupianie wzroku na drobnym druku może nasilić objawy choroby lokomocyjnej.
6. Rozluźnij mięśnie, wykorzystując oparcie fotela lub specjalną poduszkę. Dzięki temu poczujesz się lepiej.
7. Nie jedz zbyt dużo przed wyjazdem. Unikaj potraw ciężkostrawnych, mocno przyprawionych, zimnych lub gorących, a także słodkich napojów gazowanych.
8. Musisz jednak sporo pić – dzięki temu lepiej nawodnisz organizm i łatwiej zniesie on trudy podróży. Możesz pić wodę mineralną, najlepiej niegazowaną, albo specjalnie przygotowane napoje o odpowiedniej zawartości elektrolitów.
9. Absolutnie nie pij alkoholu przed podróżą albo w jej trakcie.
10. Tak samo niepożądane jest palenie papierosów czy skrętów. Chodzi głównie o eliminację negatywnych objawów typu nudności czy wymioty, a zapach dymu papierosowego może zadziałać zupełnie odwrotnie. Unikaj siadania obok osób palących, nawet jeśli w danej chwili nie palą, być może wyczujesz charakterystyczny zapach. Nie siadaj też obok kogoś, kto wonieje alkoholem.
11. Są specjalne lekarstwa łagodzące objawy choroby lokomocyjnej. Niektóre trzeba zażyć z wyprzedzeniem, np. pół godziny przed znalezieniem się w aucie czy w samolocie. Inne można dodatkowo przyjmować podczas podróży na wszelki wypadek bądź podczas nasilenia się objawów.

Profesjonalni sportowcy czerpiący dochody z udziału w rozgrywkach sportowych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mają obowiązek rozliczania się z organami podatkowymi na ogólnych zasadach podatkowych (tj. wedle skali podatkowej) lub z zastosowaniem opodatkowania liniowego. Każdy sportowiec powinien indywidualnie przeanalizować swoją sytuację fiskalną przed wyborem najkorzystniejszej dla siebie formy opodatkowania. Przyjrzyjmy się najbardziej podstawowym możliwościom w tym zakresie.

Już na wstępie należy zauważyć, że określenie sportu wywodzące się z ustawy o sporcie nie pozwala na wprowadzenie jednoznacznych rozróżnień pomiędzy zjawiskiem sportu amatorskiego, zawodowego oraz kwalifikowanego. W rezultacie braku ścisłych definicji w tej materii PIT online 2017 umożliwia znaczną dowolność przy kwalifikowaniu dochodów zawodowych sportowców ze względu na źródła.

Częstym zjawiskiem jest wiązanie się sportowców z klubami sportowymi na podstawie umów o pracę, ewentualnie umów o świadczeniu sportowych usług. W wypadkach, gdy sportowca nie obowiązuje jednak umowa tego rodzaju – jego przychody równie dobrze mogą płynąć z osobiście wykonywanej działalności lub z działalności gospodarczej. Wynika z tego, że bieżące rozliczenie podatkowe PIT online (dobrym wyborem jest PITax.pl ) zawsze będzie tutaj konsekwencją zarówno partykularnych preferencji podatkowych sportowca, jak i podjętych przez niego jeszcze w trakcie roku podatkowego decyzji.

Zasadniczo nakłady pracy, jakie ponosi zawodnik, klasyfikowane są jako wykonywana osobiście działalność. W ramach ustawy o podatku dochodowym działalność wykonywaną osobiście określono jako taką, która pochodzi z następujących aktywności zawodowych: artystycznej, oświatowej, literackiej, trenerskiej, naukowej, publicystycznej oraz sportowej. Do działalności sportowej prowadzonej osobiście zaliczane są standardowo stypendia sportowe, a także działalność sędziów sportowych. PITy online pozwalają na rozliczenie dochodów sportowca w takim wypadku zgodnie z ogólnymi zasadami opodatkowania, czyli z 32% lub 18% stawek opodatkowania. Z punktu widzenia odpowiednich zasad przepisów prawa podatkowego najwłaściwszym rodzajem umowy w tych okolicznościach jest opierająca się na wzorze umowy zlecenia – umowa dotycząca świadczenia usług sportowych. Wiąże się to z założeniem, że mamy tutaj do czynienia z wymogiem tzw. należytej staranności, ponieważ sportowiec zostaje zobowiązany do pracy na rzecz jak najlepszych wyników sportowych a co za tym idzie na rzecz jak najlepszych wyników klubu sportowego, dla którego pracuje. Umowa o świadczeniu usług sportowych wiąże się z osiemnastoma procentami podatku pobieranego w formie zaliczek, a program PIT online pozwoli w czasie jej rozliczenia na zakwalifikowanie dwudziestoprocentowych kosztów uzyskania przychodów.

Niezależnie od powyższego, praktyka wskazuje, że najwygodniejszą formą współpracy z klubem sportowym jest dla zawodnika regularna umowa o pracę. Podpisanie umowy tak, jak w przypadku każdego innego zawodu gwarantuje sportowcowi najprostsze rozliczenie PIT online 2018. Wszystkie jego dochody zostaną automatycznie zakwalifikowane jako pochodzące ze stosunku pracy i opodatkowane w wysokości osiemnastu lub trzydziestu dwóch procent PIT. Zaliczki na podatek są oczywiście pobierane i odprowadzane przez pracodawcę, czyli klub sportowy. Oznacza to dla sportowca ni mniej, ni więcej, że jego roczne rozliczenie w program PIT 2017 nie będzie odbiegać od tego, które przygotują miliony podatników w naszym kraju.

Bardzo interesującą możliwość fiskalną stanowi dla zawodnika sportowego formuła indywidualnej działalności gospodarczej. Jeszcze przed kilku laty sama ewentualność uzyskiwania przez sportowców dochodów w ramach działalności była kwestionowana w orzecznictwie polskich sądów (na ogół wskazywano na jej niedopuszczalność). Chodziło przede wszystkim o kwestię zakwalifikowania działalności prowadzonej osobiście (czyli między innymi pracy sportowca) jako opodatkowanej jedenastoprocentowym podatkiem liniowym działalności gospodarczej. Orzeczenie sądu z 2014 roku finalnie dopuściło taką możliwość i obecnie fiskalne obciążenie liniowe działalności zawodowego sportowca podlega regularnym dla tej formuły podatku regulacjom prawnym. Program PIT online 2018 oczywiście umożliwia sportowcowi rozliczenie liniowe podatku – należy tylko pamiętać, że samo przystąpienie do podatku liniowego wymaga uprzedniego zgłoszenia organom podatkowym.

Na koniec należy także poruszyć kwestię uzyskiwania przychodów od sponsora oraz udostępnianie wizerunku. Zasadniczo powinny one być rozliczane jako pochodzące z uprawiania sportu – w zakresie działalności prowadzonej osobiście bądź w obszarze działalności gospodarczej. Pierwsza możliwość wiąże się z przejęciem przez sponsora wszelkich formalnych obowiązków związanych z obsługą zlecenia. Zdecydowanie korzystniejszym rozwiązaniem jest jednak rozliczanie przez sportowca tego rodzaju przychodów jako elementu działalności gospodarczej – do zalet takiego rozwiązania należy możliwość odliczania kosztów, podatek liniowy oraz zwolnienia podatkowe.

Artykuł pilotujący projekt „PITax.pl dla OPP”, czyli wspólną inicjatywę Instytutu Wsparcia Organizacji Pozarządowych (IWOP) oraz firmy PITax.pl Łatwe podatki umożliwiającą organizacjom OPP efektywne pozyskiwanie 1% z podatku PIT.